"Inna krew" - Rozdział 12

Od autorki: Z góry przepraszam za przerwę w dodawaniu rozdziałów, ale dziś wróciłam z zagranicy, gdzie nie miałam za bardzo ani czasu, ani dostępu do innych internetowych nośników, niż komórka (a u niej rozdział dodawałoby się kiepsko, chociażby ze względu na trudności w pisaniu polskich znaków). W ramach przeprosin mam dla Was rozdział dłuższy, niż kilka poprzednich. Pomimo tego, że napisałam go przed chwilą i nie przeszedł tak zwanej "próby czasu", czyli przeczytania go ponownie np. po kilku dniach, to uważam, że jest niezły. Wiem, że wielu z Was chciało więcej Cassie i Christiana, ale rozdział i tak jest długi, a dla tej pary mam specjalne miejsce w następnych wpisach xD. A teraz chciałam dokończyć historię trójkąta Kyra-Jake-Reed.
ps. przez wzgląd na szybkie pisanie, ostrzegam przed dużą ilością wpadek językowych, stylistycznych, przecinkowych, etc. i jednocześnie proszę o ich wytknięcie.
Piosenki, które bohaterowie zaliczali to te, które są puszczanie w odtwarzaczu (żebyście mogli sobie wyobrazić ich głosy :P):
- Reed i Kyra: "Wrecking Ball"
- Ryan i Jake: "Roar"
- Janie: "A Thousand Years"
- Cassie (oraz grupa przydzielonych do niej dziewczyn) - "Next To Me"
- Christian (oraz grupa przydzielonych do niego chłopaków) - "Right Now"
_______________________________________________________________________________________________________

     Reed usiadła po turecku i przygryzła końcówkę długopisu, próbując skupić się na matematyce. Jej myśli krążyły jednak wokół zupełnie innego tematu.
     "Legenda głosi, iż jeden z Wybranych został obdarzony mocą wskrzeszania Mieszańców do życia. Staram się w to wierzyć i z tego właśnie powodu nie pochowałam Amandy. Wciąż noszę w sobie nadzieję, że któryś z uczniów posiada taki dar i udzieli mi pomocy. Nie potrafię pogodzić się ze śmiercią swojego dziecka, a jednocześnie nie mogę mieć go przy sobie. Mój mąż nie zgodził się na przechowanie ciała w kapsule - utrzymuję to przed nim w tajemnicy. Z tej przyczyny ciało mojej córki znajduje się tutaj - w szkole".
     - Reed! - krzyknęła Kyra, otwierając z impetem wejściowe drzwi. - Idziemy do Apogeum oblać szóstki z zajęć u pani Meyson - nastolatka obróciła się wokół własnej osi, prezentując dzięki temu swoją nową sukienkę. - A tobie przyda się trochę rozluźnienia po tym... wszystkim. Dziewczyny są już gotowe i czekają, aż Ryan sprawdzi teren. I co najważniejsze: Jake idzie z nami! Będę miała okazję trochę się do niego... no wiesz, zbliżyć - ostatnie słowo zostało wypowiedziane niemal szeptem, ale to wystarczyło, by Reed poczuła w sercu znajome ukłucie.

     Klub "Apogeum" cieszył się ogromnym powodzeniem, w szczególności wśród nastolatków, którzy łamiąc szkolne prawa, wymykali się za Akademii po ciszy nocnej. Wystarczyło bezszelestnie przecisnąć się przez tylne wyjście. To dziwne, że szkoła, w której grasowali niosący śmiertelne niebezpieczeństwo Hertogowie, była tak słabo pilnowana. Ale któż jest na tyle odważny, żeby stać na czatach w środku nocy, narażając się na atak?

     Reed po kilku chwilach zdecydowała się pójść z przyjaciółmi. Nie miała ochoty na zabawę i picie, ale ta perspektywa wydawała się być bardziej interesująca, niż kolejna nieprzespana i przepłakana noc. Co prawda, od śmierci Hertoga minęło już kilka tygodni, ale mimo wszystko wspomnienia czasem wracały, zadając bolesny cios prosto w serce.

*

     - Cholera, gdzie one są? - burknął Ryan, stukając paznokciami w szybkę swojego zegarka.

Christian mocniej objął Cassandrę, widząc jak ta trzęsie się z zimna. Dziewczyna w ramach podziękowania cmoknęła swojego chłopaka w policzek. On odpowiedział jej pięknym za nadobne, po czym odwrócił ją twarzą do siebie i pocałował w usta. Najpierw krótko, potem dłużej i namiętniej.
     - Bleee - skomentował Ryan, wsuwając swoje dłonie do kieszeni.
     - Daj spokój - Jake nieznacznie wzruszył ramionami, kątem oka dostrzegając Reed i rozbawioną Kyrę.

     - Houston, mamy problem - wrzasnęła brunetka, łapiąc się pod boki. Kiedy chłopaki spiorunowali ją pytającym wzrokiem, dodała - Janie wpadła.
     - Wcale nie! - odezwał się piskliwy głosik. Zasapana dziewczyna podbiegła do reszty przyjaciół i oparła się o ramię Ryana.
     - To była woźna. Nie wiem, co robiła w Akademii w środku nocy, ale obiecała, że nikomu nic nie powie. Chodźmy już - Janie położyła dłonie na plecach Jake'a i Ryana, popychając ich naprzód. Ujarzmieni chłopcy bez krzty oporu ruszyli za nią wraz z innymi.
     Idąc przez las, należało pokonać dystans trzech kilometrów. Już w połowie drogi Kyra zaczęła narzekać na obcierający ją but.
     - Zaczekajmy chociaż jedną chwilę - jęknęła, unosząc do góry lewą stopę. - Nie da się iść po lesie na bosaka.
     - Chodź - zaproponował Jake, odwracając się do Kyry plecami. - Ponoszę cię.

     Kyra ukradkiem spojrzała na Reed, zadowolona z takiego obrotu sprawy. Wiedziała, że chłopak jest gentlemanem i że zaproponuje jej "podwózkę na baranach". Nie myliła się. Mocno objęła rękami szyję Jake'a ugruntowana w przekonaniu, że dzisiejszej nocy uda jej się go pocałować. A może to on wykona pierwszy ruch? Kto wie.
     W klubie panował ogromny tłok i gwar. Mimo to, przyjaciołom udało się znaleźć jeden wolny stolik. Niespełna kilka minut później, Ryan wręczył każdemu po piwie.
     - I to lubię - powiedział, siadając obok Janie. Kyra skinęła mu głową i uniosła do góry swój kufel.
     - Za wspaniałą noc! - krzyknęła i wzniosła wraz z innymi piwny toast.
     Christian upił łyk swojego piwa i nachylił się w stronę Cassandry, szepcąc jej do ucha komplementy. Uwielbiał to robić, bo dziewczyna zawsze odpłacała mu za to pocałunkiem. Obserwując to, Kyra niepewnie zerknęła w stronę Jake'a, który uśmiechnął się w reakcji na żart Janie. Miał taki seksowny uśmiech, pomyślała Kyra i oparła na dłoni swój podbródek.
     - Chodź - Chris złapał Cassie za rękę, prowadząc ją w stronę parkietu.
     - Hej, a co z piwem? - spytał Ryan, spoglądając łapczywie na dwa prawie pełne kufle.
     - Są twoje.
     Ryan spojrzał na trunek, po czym przeniósł wzrok na Janie.
     - Czy mogę prosić panią do tańca? - spytał, całując ją w dłoń. Zarumieniona dziewczyna podniosła się z kanapy i ruszyła w stronę wirujących świateł.
     - Piwa są teraz wasze - chłopak puścił oczko do Jake'a i podążył śladem Janie.
     Na chwilę przy stoliku zapadła niezręczna cisza. A może tak tylko wydawało się Reed, która czuła się jak piąte koło u wozu? Kyra tak bardzo chciała zostać z Jakiem sam na sam, a ona tak bardzo nie chciała do tego dopuścić. Wiele zależało od jej decyzji. Jak się okazało - nie ona musiała ją podjąć.
     Starszy mężczyzna podszedł do stolika i poprosił Reed do tańca. Dziewczyna uległa, pomimo faktu, że koleś miał wybitą górną jedynkę i lekko się chwiał. No pięknie, pomyślała. Nie dość, że musiała pogodzić się z utratą Jake'a, to na dodatek teraz jawi się w jego oczach, jako panna, którą każdy może poderwać.
     Partner Reed okazał się fatalnym tancerzem. Co chwila deptał jej stopy i szeptał do ucha czułe słówka, uwalniając tym samym nieciekawy zapach z ust. Dziewczyna nie chciała okazać się niemiła, więc uprzejmie przeprosiła mężczyznę, tłumacząc, że musi wyjść do łazienki. Facet niechętnie skinął głową, uprzedzając, że będzie na nią czekać, aż wróci. Wtedy Reed postanowiła przedrzeć się przez tłum tańczących, z nadzieją, że zgubi mężczyznę. Ale ten, choć może i był pijany, to nie głupi. Trącając po drodze innych klubowiczów, podążył za nastolatką.
     Dziewczyna przyspieszyła kroku, co chwila przepraszając innych za szturchnięcie. W końcu natknęła się na Ryana i Janie.
     - Potrzebuję małej pomocy - powiedziała, wskazując na lekko zdezorientowanego mężczyznę. Nie należało wyjaśniać nic więcej. Kiedy facet się do nich zbliżył, Ryan chwycił Reed za rękę.

     - Hej, koleś. Odwal się od mojej dziewczyny - powiedział ozięble.
     - Ja tylko z nią tańczę. Choć, piękna - zawołał, próbując chwycić Reed za wolną dłoń.
     Ryan zamachnął się, by odpowiedzieć ciosem, ale Reed w ostatniej chwili złapała go za nadgarstek.
     - Proszę, nie - dziewczyna oparła rękę na ramieniu przyjaciela. W tej samej chwili wirująca para przez przypadek wpadła na zaniedbanego mężczyznę, który na moment stracił równowagę. To spowodowało, że zapomniał o swojej tancerce i ruszył w kierunku winowajców, by wszcząć awanturę.
     - Dziękuję.
     - Jak to się stało, że w ogóle tańczyłaś z tym kolesiem? - spytał Ryan, wodząc wzrokiem za mężczyzną, który zdążył już wzbudzić zainteresowanie ochrony.
     Reed nie odpowiedziała. Zamiast tego, spuściła głowę i bez słowa ruszyła w kierunku stolików.

*

     Wszystko szło po myśli Kyry. Wypiła z Jake'iem po trzy piwa, co sprawiło, że oboje byli bardziej wyluzowani i skorzy do wszelkich działań, które dziewczyna w końcu zamierzała podjąć. Zaczęła kokietować chłopaka, czekając aż ten wykona jakiś ruch. Kiedy to nie pomogło, wyciągnęła go na parkiet w chwili, gdy DJ przełączył na wolny kawałek.

     Początkowo tańczyli w pewnym odstępie od siebie. Z czasem, z inicjatywy Kyry, dystans pomiędzy nimi się zmniejszył, aż w końcu oboje przytulili się do siebie, wyglądając bardziej jak para, niż przyjaciele. Tak też odebrała to Reed, która widząc zaistniałą sytuację, odpowiedziała na uniesiony w górę kciuk Kyry uśmiechem, choć w rzeczywistości powodu do uśmiechu nie miała. Chcąc jakoś poprawić sobie humor, usiadła przy ladzie baru, prosząc o drinka. Szybko jednak zorientowała się, że nie ma przy sobie pieniędzy.
     - Ja jednak dziękuję - powiedziała zażenowana, zasuwając torebkę.
     - Ja zapłacę - odezwał się męski głos. Należał do przystojnego, co najmniej kilka lat starszego mężczyzny. Reed nie zaprotestowała. Uśmiechnęła się uprzejmie i pozwoliła, by usiadł obok niej i zabawiał rozmową. Potem kupił jej jeszcze dwa drinki i kilka razy zaprosił na parkiet. W tamtej chwili zdołała zapomnieć o Jake'u i wpadła w dyskotekowy szał. Pomimo tego, że alkohol zdążył narobić w jej głowie trochę szumu, nadal poruszała się bardzo zgrabnie.
     Chciała odpocząć. Wypiła kolejne drinki. Obrazy zaczęły się powoli zamazywać. Widziała Jake'a, podała mu dłoń, pewna, że pomoże jej wytrzeźwieć. Ale on zrobił coś, czego dziewczyna się nie spodziewała. Pocałował ją. Raz i kolejny, coraz bardziej namiętnie.
     Gdzieś poszli, chyba schodzili po schodach. Nie była już za bardzo świadoma tego, co się dzieje. Najważniejsze było jednak to, że Jake wybrał właśnie ją, a nie Kyrę. Zapomniała nawet o tym, jak bardzo rani przyjaciółkę.
     Po chwili zrobiło się jej zimno, a brak delikatności w pocałunkach Jake'a zaczął ją niepokoić. Czyżby on też był pijany? Czyżby jutro mieli o wszystkim zapomnieć? Ona nie chciała. Nie chciała też, by Jake kładł ją na ziemi i zdejmował bluzkę. Być może była pijana, ale miała świadomość, że on chce TO zrobić. Rozsunął rozporek, a ją pozbawił ubrań. Nie wiedziała, czy chce zaprotestować. W samej bieliźnie było jej jeszcze zimniej. Powiedziała "nie", ale on chyba nie usłyszał.
     - Spokojnie, kotku - powiedział, dotykając każdej części jej spiętego ciała.
     Kotku? Zdziwiła się. Coś jej nie pasowało. Jake by tak do niej nie powiedział. Jake nie miał takiego głosu. Jake... O Boże. To nie był Jake!
     Reed zaczęła rozpoznawać twarz faceta, który właśnie zabierał się za zdejmowanie własnych spodni. Miała tylko chwilę, by uciec. Sama do końca nie wiedziała, jak udało jej się podnieść i wybiec z pomieszczenia. Chyba krzyczała, kiedy mężczyzna objął ją od tyłu i uniósł po to, by z powrotem zamknąć się z nią w tajemniczym pokoju. Sam na sam.
     - Pomocy! - wrzasnęła, ale język napastnika zablokował jej usta.
Mężczyzna, ten sam, który wcześniej kupił jej kilka drinków (i być może coś do nich dosypał), zaczął dobierać się do jej stanika. Ale wtedy coś mu przerwało. Napastnik zachwiał się i zatoczył do tyłu, a potem runął na ziemię. Reed po raz kolejny użyła mocy. Udało jej się przesunąć samego człowieka! Na tyle, że wyglądało to jak zwykłe odepchnięcie w tył.
     Nie zdawała sobie sprawy z tego, co wydarzyło się potem. Tamten chyba uciekł, a ona została sama i zasnęła. Albo i nie...