"Inna krew" - Rozdział 15

     Od autorki: Uwaga! Poniższy rozdział zawiera treści o zabarwieniu erotycznym. Także tego...
Chyba dobra wiadomość dla tych, którzy od dłuższego czasu czekali na trochę Cassie i Christiana. Z resztą. Poczytajcie sami.

     Reed rzuciła brudną ścierkę do naczyń i poszła za potrzebą do ubikacji. Należy dodać, że toaleta przy kuchni była ogólnodostępna dla obu płci.
     Dziewczyna zamknęła się za pierwszymi z brzegu drzwiami i mocując się z guzikiem od spodni, przypomniała sobie słowa pani dyrektor.
     A co jeśli kamery są zainstalowane w każdej łazience? - pomyślała i natychmiast oblała się wstydliwym rumieńcem. Nie miała na myśli wyłącznie wstydu przed własną nagością, ale też to, że niejednokrotnie zachowywała się jak mały dzieciak, który owija wokół siebie rączkę od prysznica i udaje, że trzyma mikrofon. Na pewno dyrekcja znałaby w takim przypadku odpowiedź na pytanie Kyry: co Ty Reed, do licha, tak długo w tej łazience wyprawiasz?
     Nie, nie popadajmy w skrajność. Może i ta szkoła jest dziwna, lecz nie na tyle, by pozbawić uczniów trochę prywatności.
     Coś trzasnęło. Reed usłyszała znajomy, podniesiony głos. Natychmiast spłukała wodę, ale zanim otworzyła drzwi, dwie osoby stanęły już przy kabinie obok.
     - Dlaczego skłamałaś? - spytał rozwścieczony Jake. Reed była pewna, że głos należy do niego. Instynktownie przyłożyła ucho bliżej ścianki, choć rozmowa była dla niej równie słyszalna z poprzedniej pozycji.
     - Możesz mówić jaśniej? - dopytywała Kyra.
     - Reed nie ma chłopaka. Powiedz mi, dlaczego skłamałaś? - nalegał chłopak.
     Zapadła cisza. Reed wstrzymała oddech i miała nadzieję, że usłyszy od Kyry kilka słów prawdy. Po dłuższej chwili usłyszała odpowiedź:
     - Nie kłamałam.
     - Tylko jakoś ci nie wierzę. Janie przypadkiem cię wydała. A Reed? Szczęściara. Masz chyba najbardziej lojalną przyjaciółkę pod słońcem.
     - Ja naprawdę nie kłamię - upierała się Kyra, a jej oczy zaszkliły się łzami.
     - Mówi prawdę - dodała Reed, otwierając drzwiczki. - Następnym razem, kiedy będziecie mieć zamiar obgadać tu jakąś ważną sprawę, upewnijcie się, że toalety są puste - rzuciła na odchodne i wyszła, ukradkiem oka spoglądając na osłupiałe twarze przyjaciół. Nie wiedziała, dlaczego tak postąpiła. Prawdopodobnie wpłynęły na nią słowa Jake'a - najbardziej lojalna przyjaciółka pod słońcem. Nie mogła tego zmienić, choć zmieniły się okoliczności.
     Obiecała sobie, że nie będzie płakać. I choć kilka razy pociągnęła nosem, to żadna jej łza nie ujrzała dziś światła dziennego. Jej myśli były zaprzątnięte myślą o ogromnej niesprawiedliwości Kyry. Nie kłamałam, nie kłamałam, szeptał mały głosik w głowie Reed. Głosik, który kiedyś należał do jej przyjaciółki.
     Jake nerwowo chodził w tą i z powrotem, zastanawiając się, czy nie powinien pobiec za Reed. Z rozmyśleń wyrwała go Kyra, która zatrzymała chłopaka w miejscu, kładąc dłonie na jego ramionach.
     - Przepraszam za wczoraj. I masz rację. Zawsze masz tą pieprzoną rację - fuknęła, z impetem zamykając za sobą drzwi, zanim Jake zdążył zorientować się, co ma na myśli.
     I tak oto zawsze twarda Kyra została pokonana. Zawiedziona. Zbrukana. Zła. Pobiegła do swojego pokoju i wsunęła się pod koc, pozornie odcinając się od reszty świata. Chciała być sama. Chciała nie istnieć. Kim była? Ślepo zapatrzoną we własne "ja" przyjaciółką, która nie widziała nic poza własną drogą do Jake'a. Jak mogła nie zauważyć, że chłopak jest zakochany w Reed? Jak mogła skłamać, że jej przyjaciółka jest w związku? Jak mogła go pocałować? Jak mogła się zakochać?
     Ostatnie spojrzenie Reed przez ramię wyjaśniło Kyrze wszystko. Spojrzenie pełne bólu i zawodu. Reed obiecała pomóc, wbrew własnemu sercu. A on miał rację. Kyra to szczęściara, że ma taką przyjaciółkę. Albo miała. Bo po wydarzeniach ostatniego dnia czuła, że wszystko ulegnie diametralnej zmianie.

*

     - Brakuje mi już pary w ustach - skrzywił się Christian, chuchając na ostatni polerowany puchar. Cassie w tym czasie siedziała na krześle i energicznie machała stopami.
     - No dalej! - ponaglała chłopaka.
     - Cwaniara. Skończyła swoją pracę i myśli, że może wydawać komendy.
     - Przyzwyczajaj się kotku, bo w małżeństwie będzie zupełnie tak samo - uśmiechnęła się przebiegle i splotła ze sobą dłonie.
     Christian odłożył puchar za gablotę i przez chwilę lustrował Cassie niezbadanym wzrokiem. Powoli zbliżył się ku niej i zaatakował. Podniósł ją na ręce tak, że głowa dziewczyny swobodnie zwisała w dół.
     - Puszczaj mnie! Puszczaj, słyszysz? - piszczała Cassie, wierzgając uniesionymi w górę nogami.
     - Nie ma mowy - odpowiedział i wyprowadził dziewczynę na korytarz, wciąż trzymając ją w niewygodnej pozycji. Próbowała chwycić futrynę, ale jej śliskie dłonie nie znalazły podparcia.
     W końcu zatrzymali się przed drzwiami do pokoju Chrisa. Chłopak postawił dziewczynę na ziemi, a lewą ręką sięgnął do kieszeni po klucz. Jednym gestem zaprosił Cassie do środka. Usiadła na łóżku Jonathana, leniwie się przeciągając. Christian zamknął pokój od środka, po czym ułożył się na własnej pościeli, zakładając za głowę ręce.
     - Jesteś piękna - powiedział półgłosem.
     Cassie nie zareagowała. Spojrzała na drzwi, jednocześnie próbując odczytać intencje swojego chłopaka. On podążył za jej wzrokiem, po czym chwycił dziewczynę za nadgarstek i przeciągnął na swoje łóżko. Nie zaprotestowała. Przecież wcale nie musi tego robić. Może on sam tego nie chce?
     Cassie oparła głowę na ramieniu Chrisa i powoli wsunęła dłoń pod jego bluzkę, by delikatnie przejechać palcem po dobrze zbudowanej klatce piersiowej. On zrobił to samo, tyle że, swoją dłoń oparł na plecach dziewczyny, wykonując podobne ruchy na linii kręgosłupa. Najpierw pocałował ją lekko, delikatnie, a kolejne pocałunki stawały się coraz bardziej pożądliwe. W końcu przerwał, zdjął swoją koszulkę i rzucił ją w kąt. To zarówno zaniepokoiło Cassie, jak i również podsyciło pragnienie. Nic się nie dzieje, pomyślała, pilnując, by przypadkiem nie przekroczyć granicy. Swoją drogą, przecież niejednokrotnie pozwalali sobie na takie pieszczoty, a chłopak nie dał jej powodu, by nabrała teraz jakiś podejrzeń.

     - O czym myślisz? - spytał Christian, zauważając, że dziewczyna przestała skupiać się na jego ciele.
     - O niczym - skłamała. W prawdzie, odbywała właśnie wewnętrzną walkę o to, co powinna zrobić, a czego nie. Nie chciała posunąć się za daleko, a jednocześnie nie mogła przerwać. Nie chciała. Lubiła jego pocałunki, jego dotyk. Gęsią skórkę na ciele i oblewającą ją falę gorąca. Pożądała go. Dlatego też pozwoliła, by chłopak odpiął guzik jej spodni. Kiedy oboje zostali w samej bieliźnie, Cassie wiedziała, że to odpowiedni czas, by wykazać się asertywnością.
     - Jesteś na to gotowa? - spytał, dając dziewczynie znak, że do niczego nie chce jej zmuszać.
     - Jestem - powiedziała, zaskakując samą siebie. Przecież zaplanowała w myślach zupełnie inną odpowiedź.
     Chłopak w odpowiedzi uśmiechnął się seksownie i położył swoją dłoń na jej staniku.
     - Hej, a co z Jonathanem? - spytała, powstrzymując jego ruch. - W każdej chwili może wejść do pokoju.
     - Pokój jest zamknięty. Z resztą nie sądzę, żeby tu przyszedł. I tak większość czasu spędza w pokoju Dave'a. Ewentualnie możemy się spodziewać tutaj Jake'a, choć być może on teraz robi z Kyrą to samo, co my.
     - Christian! - dziewczyna szturchnęła go wymownie w ramię.
     - No co? Ten chłopak jest nieobliczalny. Jedną kocha, z drugą się całuje. Któż wie, którą z dziewczyn zaliczy.
     - Ej! - skrzywiła się Cassie. - Nie nazywaj tego zaliczaniem. Po za tym pamiętaj, że to są moje przyjaciółki.
     - Przepraszam, nie chciałem cię urazić. Jak mogę to odpokutować? - spytał i zaczął muskać szyję dziewczyny, jednocześnie kładąc dłonie na jej pośladkach i przysuwając ją bliżej siebie tak, że oba ciała zaczęły się o siebie ocierać. Cassie miała nieodparte wrażenie, że temperatura ich ciał wzrosła przynajmniej do stu stopni Celsjusza.
     Powoli zdjął jej stanik, potem majtki. Sam też się rozebrał. Na początku leżeli przykryci pod kocem, by stopniowo oswoić się z wzajemną nagością. Całował ją namiętnie, nadal trzymając dłonie na jej pupie. Natomiast ona wskazującym palcem przejechała po jego boku, czując pod opuszkiem narastającą gęsią skórkę. Lubiła tak na niego działać. Dlatego też zmieniła miejsce. Przyłożyła palec do wewnętrznej strony jego ud. Powoli podnosiła go coraz wyżej, a gdy dojechała nim do kresu, odważyła się zerknąć w dół. Oblała się wstydliwym rumieńcem i uświadomiła sobie, że on także na nią patrzy. Wtedy zawstydziła się jeszcze bardziej.
     - Potrafisz przestać? No wiesz... Teraz. Póki jeszcze do niczego nie doszło - powiedziała, bojąc się, że jest zbyt spięta, by mogło się udać.
     - Nie - odpowiedział z uśmiechem, choć sam był podenerwowany.
     - Przynajmniej jesteś szczery - przyznała. - A co, jeśli ja tego nie chcę?
     - Wtedy przestanę - powiedział, a słowa te dodały Cassandrze otuchy.
     - Nie - zaprzeczyła i pozwoliła, by nadal ją dotykał. A potem to zrobili.
     Bała się, że będzie bolało, że im nie wyjdzie. Ale z biegiem kolejnych chwil zaczęli się bardziej rozluźniać. W końcu strach ustąpił miejsca euforii i ekscytacji.

     No i stało się. Straciła dziewictwo. Straciła dziewictwo z chłopakiem, którego kochała. I mogła śmiało powiedzieć, że właśnie tak wymarzyła sobie ten pierwszy raz.